Judy Kind of Love
Isa na namang masamang senyales ang pagkatanggal kay Taguiwalo ng pagtanggi ng rehimeng Duterte sa makabuluhang reporma at sa “tunay na pagbabago.”
Maraming seksyon ng lipunan ang kumokondena ngayon sa pagtanggi, nitong Agosto 17, ng Commission on Appointments sa pagkakatalaga ni Prop. Judy M. Taguiwalo bilang sekretaryo ng Department of Social Welfare and Development. Bukod sa Kaliwa, na maasahan na dahil matagal nang aktibista si Taguiwalo, nagsasalita ang mga pulitiko, pahayagan, personalidad, at maging “social media practitioners” na kilalang kakampi ni Pang. Rodrigo Duterte. Mismong CA ay hindi nakapagbigay ng batayan para sa desisyon at ang Malakanyang ay nagpahayag ng pagkalungkot. Para tuloy karaniwang krimen ang naganap – walang nagsasalita para ipagtanggol, pero nangyayari pa rin.
Alam ng marami, kung hindi man ng lahat, na pasado si Taguiwalo kung kwalipikasyon ang pag-uusapan. Matagal na siyang aktibista – nagtaya ng buhay sa paglaban sa diktadurang US-Marcos at namuhay nang simple – at sa gayo’y malapit sa mga maralita at kakampi nila. Progresibong guro siya ng kolehiyong laan sa Social Work at Community Development, angkop sa DSWD, at humawak ng iba’t ibang katungkulan sa Unibersidad ng Pilipinas. Kasama na ang pagiging kinatawan ng kaguruan sa Board of Regents, pinakamataas na lupong pampatakaran sa UP. At nitong naging sekretaryo siya ng DSWD, ipinakita niyang mahusay siya, maaasahan, at walang kapaguran.
Bakit kung gayon tinanggal ng CA si Taguiwalo sa kanyang katungkulan? Dahil tinutulan niya ang pagbabalik ng sistemang pork barrel ng mga mambabatas kaugnay ng DSWD. Serbisyo nga naman ang ibinibigay ng ahensya, hindi na dapat dumaan sa mga pulitikong gustong magpalakas sa “nasasakupan” at nagsisilbi pang hadlang. Dahil siya’y hindi maku-kurap o “incorruptible,” at ginamit ng mga nagdaang pangulo ang DSWD na daluyan ng kurakot. Paano, madaling magdeklara na ang ganito karaming tao, halimbawa, ay nabigyan ng serbisyo – kahit hindi naman. Dahil, sa madaling salita, hadlang siya sa burukrata-kapitalismo – paggamit ng katungkulan para magpayaman.
Dahil ang maraming maralitang lumalaban ay tiningnan ng DSWD ni Taguiwalo na maralita muna bago lumalaban, at tinulungan: mula sa mga kasapi ng Kadamay na nag-okupa sa Pandi, Bulacan hanggang sa mga Lumad na nakikipaglaban para sa kanilang mga komunidad laban sa militarisasyon. Dahil kinwestyon niya ang balangkas ng World Bank at iba pang makapangyarihang institusyon para sa Pantawid Pamilyang Pilipino at iba pang programa ng ahensya. Dahil tuluy-tuloy siyang nagsasalita mula sa loob ng gobyerno tungkol sa alternatibang programa at mga reporma laban sa kahirapan. Dahil, sa madaling salita, hadlang siya sa imperyalismo, sa paghahari ng US sa ating bayan.
Aktibista si Taguiwalo, at walang iba kundi ang National Democratic Front of the Philippines o NDFP ang nagnomina sa kanya sa pwesto. Progresibong propesor siya, at sa gayo’y namumuhay alinsunod sa prinsipyo – hindi katulad ng mga pulitiko na para sa sariling pakinabang. Babae siya, sariwang hangin sa gabineteng puro lalake at marami pa ang galing pa sa militar na patriyarkal na institusyon. Sa DSWD, inilinaw niyang hindi pwede ang katiwalian at pinabilis at pinaunlad ang mga serbisyo para sa maralita. Sumikat ang kanyang pagtanggi, sa harap ng isang matinding bagyo, na humingi ng tulong sa ibang bansa – sa solidong batayan na sapat ang pondo ng gobyerno.
Kaya tama ang sinabi ni Sass Rogando Sasot, social media practitioner na tagasuporta ni Duterte. Sa ilang pagkakataon, hindi siya kasundo ng mga progresibo, pero sa usapin ni Taguiwalo ay tumpak siya: ang pagkakatalaga ni Taguiwalo sa gobyerno ni Duterte ay nagbigay ng pag-asa sa marami na posible ang pagbabago, bagay na ipinangako ni Duterte mismo. Ngayon, sa pagkakatanggal sa kanya – at ni Gina Lopez, dating sekretaryo ng Department of Environment and Natural Resources – kinitil umano ng CA ang pag-asang ito. Napakalinaw ng kontradiksyon: ang lupon na dapat magtiyak na kwalipikado ang mga nasa gabinete ay nagtanggal ng isa sa pinaka-kwalipikado rito.
Pero hindi makakalusot si Duterte sa pananagutan. Hindi niya sinuportahan si Taguiwalo, tulad ni Lopez noon, sa harap ng CA. Hawak niya ang “supermayorya” ng Kongreso at Senado, at mas malaki ang posibilidad na hindi matatanggal si Taguiwalo kung direkta siyang nag-atas. Ayon pa sa balita, tinanggihan niya ang kahilingan ni Taguiwalo na magkaroon ng personal na pag-uusap. Sa pinakamainam, ginusto ni Duterte na kabigin ang Kaliwa sa pagtalaga kay Taguiwalo sa DSWD. Pero hindi niya kayang panindigan ang mga hakbangin ng maka-Kaliwang sekretaryo laban sa mga makapangyarihan. Manindigan o maging dekorasyon lang? Pinili ni Taguiwalo ang una.
Kabalintunaan, pero nasunod ang panawagan ni Sen. Antonio Trillanes III, dating kritiko ni Duterte bagamat nitong huli’y tahimik. Sabi ni Trillanes, ilang linggo bago ang desisyon ng CA, dapat nang sibakin ni Duterte si Taguiwalo at iba pang maka-Kaliwa sa gabinete. Aniya, may “daan-daang kadre ng CPP-NPA” na nasa mga ahensya ng gobyerno, nag-iipon ng “armas at pambala” na gagamitin laban sa mga sundalo. Wala siyang ebidensya at nagmumula lang ang akusasyon niya sa ideolohiyang anti-Kaliwa at anti-Komunista. Ang presensya pa lang ni Taguiwalo at mga kasamahan sa gabinete, tinitingnan nang masama at banta ng mga militarista’t maka-Kanan sa gobyerno.
Isa na namang masamang senyales ang pagkatanggal kay Taguiwalo ng pagtanggi ng rehimeng Duterte sa makabuluhang reporma at sa “tunay na pagbabago.” Hindi kataka-taka, naganap ito sa gitna ng mabilis na pihit pa-Kanan – pabor sa US at patakarang neoliberal at militarista – ng rehimeng Duterte. Sa gitna ng ekstensyon ng Martial Law sa Mindanao at ng pagpahintulot sa pakikialam ng militar ng Amerika. Sa gitna ng pagkabalam ng usapang pangkapayapaan ng gobyerno at NDFP na dapat ay tatalakay na sa mga repormang sosyo-ekonomiko. Sa gitna ng pagpapaigting ng kontra-maralitang “gera kontra-droga” at pambubuyo ni Duterte ng mas maramihan pang pagpatay.
Sa kalibre ni Taguiwalo, siguradong hindi niya haharapin ang pagkatanggal nang malungkot. May lungkot, marahil, dahil mas malamang ay babalik sa dating gawi ang ahensya, palayo sa paglilingkod sa maralita. Pero tiyak, saanmang porma ng pakikibaka, patuloy siyang maglilingkod sa mahihirap at sa sambayanan. Patok ang kanyang mga pahayag: Mayaman ang Pilipinas, pero naghihirap ang mga Pilipino. May pera ang gobyerno, pero marami ang hindi napupunta sa tao. Sanay akong mag-MRT. Ang pagiging maka-Kaliwa ay paglilingkod nang mahusay, may integridad, at pagmamahal sa bayan. Lagi akong Serve the People. Naghihintay na ang mga kasama ko sa labas.
Larawan ng pagmamahal sa bayan ang buong buhay ni Taguiwalo. “Judy kind of love,” kung hahalaw sa mang-aawit na si Phil Collins. Nitong huli, nagkaroon siya ng pagkakataong ipakita na kaya ng Kaliwa na maglingkod sa bayan nang mahusay kahit sa loob ng ganitong klaseng gobyerno. Pero nakatindig rin ang rekord niya, at ng Kaliwa, ng mas mahusay na paglilingkod sa bayan sa labas nito.
