Kamakailan ay kumalat sa Facebook ang mga video ng sexy dance group na Playgirls bilang guest sa isang pagtitipon ng Liberal Party (LP) at pagdiriwang ng kaarawan ni Kagalang-galang Benjie Agarao sa Laguna. Nilalaman ng video ang pagsasayaw ng twerk sa ilang pulitiko kasama si Agarao. “Surprise gift” daw ito ni MMDA Chairman Francis Tolentino sabi ng emcee sa nasabing programa. Marami ang nagalit sa kanilang lantad na pambabalahura. Tila nagdagdag pa ang LP ng mga batong ipupukpok sa kanilang ulo sa kabila ng samu’t saring eskandalong kinaharap ng kanilang liderato tulad ng maanomalyang Disbursement Acceleration Program (DAP), trahedya ng Mamasapano, at pagpapabaya sa mga biktima ng bagyong Yolanda.

Inilalarawan lang nito ang mahabang kasaysayan ng Liberal Party, kung paano nila ipinagagahasa ang bayan sa imperyalistang Estados Unidos. Matatandaang noong Marso 11, 1947 ay niratipikahan ni Pres. Manuel Roxas, nagtatag at unang pangulo ng Partido Liberal ng Pilipinas ang Bell Trade Act of 1946 o Parity Rights na nagbubukas sa Estados Unidos na gamitin ang mga likas na yaman ng bansa upang hindi na pagbayarin ang Pilipinas sa mga ginastos ng US noong World War II. Mariin itong tinutulan ni Senador Ramon Diokno at sinabing nilabag ni Roxas ang konstitusyon. Upang lalong maging sure win ang pagraratipika ng Parity Rights, binibigyan ng suspensyon ang sinumang hindi miyembro ng Liberal Party sa mga diumano’y unethical conduct mapa-senador o mababang kapulungan. Pinagtangkaan pa siyang patayin ng isang barberong nagngangalang Julio Guillen sa Plaza Miranda noong Marso 10, 1947 dahil sa kanyang kataksilan sa bayan.

Hindi ito nalalayo sa kasalukuyang panahon. Nagpapatuloy ang Bell Trade Act sa pamamagitan ng Enhanced Defense Treaty Agreement (EDCA), Oil Deregulation Law, Public-Private Partnership o PPP, K-12 system, mga maanomalyang kontrata ng MRT-LRT at pagkakaloob ng sovereign guarantee sa mga malalaking dayuhang kompanya, na pawang ang padron ay liderato ng Liberal Party upang tumugon sa mga neoliberal na polisiya na pinangungunahan ng imperyalistang US. Patuloy nilang hinihikayat na mamuhunan ang mga malalaking dayuhang korporasyon sa bansa gayung palaging talo ang manggagawang Pilipino sa sahod at tax holiday na ibinibigay nila sa mga ito.

Wala na tayong maaasahan sa ganitong klase ng pamahalaang mahilig mag-twerk sa mga imperyalista sa saliw ng mga patakarang neoliberal at “globalisasyon”, habang ang mga mamamayan ay patuloy na namumuhay sa sirko ng matinding kahirapan. Mapapatawad pa ba natin itong patuloy na pagtuwad ng daang matuwid?