Sablay man sa baybay

inuukit natin ang pangalan

ng mga inaalala at sadyang minamahal

sa tadyang ng malabay

sa tungkod na yantok

sa budyong at tongatong

sa bagol at palayok.

Sablay sa baybay, totoo,

subalit salatin at silang-sila rin

ang sawing salaysayin

sa siwang ng mga titik na ito—

sumasaludsod sa kalyo at kuko

gaya ng kaliskis, palikpik at hasang.

Silang-sila nga ang mga ito:

silang ulila; silang tulala;

silang balisa at di makatulog;

silang habang nahihimbing ay kinitil;

silang ibinuwal pagkat pukaw na

at sa iba ay nanggigising.

Sablay man sa baybay

inuukit natin ang bawat pantig

ng ating pag-aalala at dalangin

sa haliging liyad

sa hagdanan

sa bintana’t hapag

sa uluhan ng papag na higaan.

Sablay sa baybay subalit totoo

at di na lamang bakas

ng daplis, kurit o gurlis;

di na lamang alimpungat sa sansaglit.

Lantay na latay na ang mga ito

ng ating kinamulatang pangamba:

singaw sa labi at ngala-ngala;

hubad na hiwa sa mukha;

sariwang taga sa puyo;

wakwak sa sikmura ng ina

na nagsubo ng sundang

pagkat sadyang wala nang maisubo.